Η Γιορτή της Ασημαντότητας
Σελίδες: 144
Εκδόσεις Εστία, 2014
Μετάφραση: Γιάννης Η. Χάρης
"...μύρισε φίλε μου αυτή την ασημαντότητα που μας περιβάλλει,είναι το κλειδί της σοφίας,είναι το κλειδί της ευδιαθεσίας..."
Εσείς, πώς διαλέγετε ποια βιβλία θα διαβάσετε; Τι είναι αυτό που σας κάνει να επιλέξετε ένα ανάγνωσμα έναντι κάποιου άλλου; Η στιγμή; Η διάθεση; Οι συστάσεις από κάποιον γνωστό σας; Η περίληψη που διαβάζετε ακουμπώντας νωχελικά στον τοίχο ενός βιβλιοπωλείου; Το όνομα του συγγραφέα; Ωπ!Το όνομα του συγγραφέα! Ομολογώ ότι αυτό ήταν που με τράβηξε στο συγκεκριμένο βιβλίο (οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται).Και έπειτα ο τίτλος... Πόσο ποίηση μπορεί να χωρέσει μέσα σε μία μόνο πρόταση; Διάβασα και την περίληψη, μάλλον μηχανικά και από συνήθεια αφού η αγορά είχε όπως καταλαβαίνετε, προαποφασιστεί.
Τι πραγματεύεται όμως ο κύριος Κούντερα σε αυτό το σχεδόν μυθιστόρημα, σχεδόν δοκίμιο;
Καταρχάς τηρεί την υπόσχεσή του.Μιλάει για τα πιο σοβαρά πράγματα με τον πιο "ασόβαρο" τρόπο.
Με αφετηρία τη φιλία τεσσάρων ανδρών στη δύση της ζωής τους, θίγει μεγάλα ζητήματα της εποχής μας και όχι μόνο.Μιλάει για τη μητρότητα και πόσο η απουσία αυτής μπορεί να μας καθορίσει για το υπόλοιπο της ζωής μας,για τον πόλεμο, την ειρήνη και την εκμετάλλευση των εξουσιών, για την υποκρισία που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσης, για την τέχνη, την πολιτική και τη χειραγώγηση, τη ματαιότητα της ζωής και το θάνατο.
Και τι έχει τελικά σημασία; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο συγγραφέας:
"...μόνο μία λέξη είναι ιερή: η φιλία. Τους τέσσερις φίλους που σας γνώρισα, τον Αλαίν, το Ραμόν, το Σαρλ και τον Κάλιμπαν, τους αγαπάω. Γι'αυτό και πήγα μια μέρα το βιβλίο του Χρουστσόφ στο Σαρλ, για να διασκεδάσουν όλοι τους."
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί - είναι και μικρό άλλωστε. Εντάξει,πλάκα κάνω για το μέγεθος.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η παιχνιδιάρικη γραφή και η χαλαρότητα στη δομή και στη σύνδεση, σου προσφέρουν ένα ευχάριστο στοχαστικό μυθιστόρημα που ενώ σε προβληματίζει δε σε κουράζει.
Νιώθεις το συγγραφέα να σου κλείνει το μάτι σε κάθε σελίδα και να σε κάνει συνένοχο στο παιχνίδι που έχει στήσει.
Τι να πω...μακάρι να έχουμε τη μισή από τη διαύγειά του εάν φτάσουμε στην ηλικία του....
